donkere marmeruil Deltote pygarga

Voorvleugellengte: 11-12 mm. Deze kleine uil heeft een zwartachtig grijs met bruine voorvleugel, waarop in de binnenrandhoek een kenmerkende grote witachtige vlek ligt. Deze vlek reikt niet tot aan de voorrand van de vleugel en wordt aan de binnenzijde begrensd door een scherpe zwarte rand; aan de buitenzijde ligt een grijsachtig veld, dat wordt doorsneden door de witte golflijn. De grootte van de witte vlek kan enigszins variëren, verder is er weinig variatie.

Tot 20 mm; slank en naar de staart iets versmald; lichaam geel of roodachtig bruin met over de rug een donkere middenstreep en aan weerszijden daarvan een lichte lengtestreep; langs de zwarte spiracula een roodachtige lengtestreep; ronde, bruine kop.

De bonte marmeruil (D. deceptoria) heeft zowel in het zoomveld als in het wortelveld opvallende witte vlekken en maakt daardoor een bontere indruk.

Begin mei-half augustus in één generatie; soms een partiële tweede generatie tot begin oktober. De vlinders rusten overdag op een boomstam of paaltje en zijn gemakkelijk op te jagen. De vlinders komen soms in zeer grote aantallen op licht en soms op smeer.

Rups: juli-september. De rups foerageert vooral ´s nachts. De soort overwintert als pop in een cocon in de grond.

Diverse grassen, waaronder pijpenstrootje, boskortsteel en ruwe smele.

Bosachtige gebieden en grazige heiden.

Zeer algemeen. Komt verspreid over het hele land voor. RL: niet bedreigd.

Algemeen in het hele land. Lokaal soms talrijk.

Wijdverbreid in Europa en bekend uit alle Europese landen. Naar het oosten via Klein-Azië, Noord-Iran en Afganistan tot Siberië en Korea.

Marmeruilen hebben een gemarmerde tekening.
Deltote pygarga is donkerder dan D. deceptoria.

Meer over Nederlandse namen

pygarga: pugargos is een Libische antilope met een witte stuit. Dit duidt op het witte deel van de voorvleugels dat de anus bedekt als de vleugels gevouwen zijn in rust.