Nieuwsbericht

Het staartblauwtje officieel terug in Nederland

maandag 8 februari 2021

Het staartblauwtje was uit ons land verdwenen. Na 1933 was het niet meer gezien, maar in 2011 werden de eerste weer in ons land gemeld en werd ook voortplanting geconstateerd. De soort doet het goed en is in Limburg inmiddels wijdverbreid. Nu het staartblauwtje zich tien jaar achtereen heeft voortgeplant, wordt het weer als standvlinder beschouwd. Deze vlinder profiteert van klimaatverandering.

Bij verse staartblauwt.jes is het kleine staartje vaak nog goed te zien. Bij verse staartblauwt.jes is het kleine staartje vaak nog goed te zien.

Het staartblauwtje komt voor in een groot deel van Midden-Europa en is een mobiele vlinder die nogal eens over flinke afstanden zwerft. Het is een vrij makkelijke soort die niet heel hoge eisen stelt aan zijn leefgebied. De opmars van het staartblauwtje hangt zeker samen met klimaatopwarming, maar ook met een natuurvriendelijker beheer van bermen en groenstroken en natuurontwikkeling, waardoor er een groter aanbod is van bloemrijke graslanden met een wat ruderaal karakter. De waardplanten, waarop de rupsen zijn gespecialiseerd, zijn diverse vlinderbloemigen waaronder rolklaver, maar ook rode klaver en die komt ook veel voor in natuurontwikkelingsgebieden. Wat betreft het gewenste beheer is het gefaseerd maaien van plekken met rode klaver en moerasrolklaver aan te bevelen. Ook extensief begrazen kan in het leefgebied van het staartblauwtje prima, als er maar een continu aanbod is van nectar- en waardplanten. Helemaal geen beheer is zeker niet goed, want dan verruigt het leefgebied snel en wordt het ongeschikt.

Waarnemingen staartblauwtje, 2011-2015 en 2016-2020 (Bron: kaartjes: NDFF) Waarnemingen staartblauwtje, 2011-2015 en 2016-2020 (Bron: kaartjes: NDFF)

Herkenning

Aan de onderzijde zijn maar een paar oranje vlekjes langs de rand. Aan de onderzijde zijn maar een paar oranje vlekjes langs de rand.

Uit 2020 zijn er meldingen van staartblauwtjes uit meer dan honderd kilometerhokken. Vrijwel alle vindplaatsen liggen in het oosten van het land, de meeste in Limburg, maar ook in Noord-Brabant en Gelderland is de soort gezien. Op veel plekken is ook waargenomen dat er eitjes zijn afgezet en is dus voortplanting vastgesteld. Het staartblauwtje vliegt in twee of drie generaties van april tot in oktober en kan zich daardoor vrij snel uitbreiden. Het staartblauwtje is, behalve aan het staartje, dat snel afbreekt en dan dus niet meer aanwezig is, goed te herkennen aan de twee oranje vlekken op de onderkant van de achtervleugel. Het erop lijkende icarusblauwtje heeft veel meer oranje op de onderzijde. Bij oude staartblauwtjes is het oranje soms bijna onzichtbaar en dan heeft de vlinder wel wat weg van een boomblauwtje. Probeer, als u er over een poosje een tegenkomt, een foto te maken. Zelfs een klein en niet helemaal scherp plaatje zal voldoende zijn voor determinatie.

Zie je een vlinder en ben je niet zeker van de determinatie, maak dan een foto en stuur die mee als je de waarneming doorgeeft aan Telmee of Waarneming.

klimaatverandering Limburg Staartblauwtje