getekende gamma-uil Macdunnoughia confusa

Voorvleugellengte: 12-17 mm. Net als de verwante soorten houdt deze uil in rust de vleugels dakvormig omhoog. Op de bovenkant van het borststuk bevindt zich een opvallende kuif en verder naar achteren is een kleiner kuifje zichtbaar. De ingesnoerde (nooit in tweeën gedeelde) zilverkleurige vlek op de voorvleugel is verbonden met een dunne rechte witte lijn die deel uitmaakt van de binnenste dwarslijn en vormt zo een kenmerkende witte tekening die doorloopt tot aan de binnenrand van de vleugel. Het middenveld heeft aan de binnenzijde van deze vlek een warme bronskleurige of oranjebruine kleur. De rest van de voorvleugel is tamelijk gelijkmatig grijsachtig bruin of grijs, soms met een paarse tint.

De in tweeën gedeelde zilverkleurige vlek bij de turkse uil (Chrysodeixis chalcites) is heel soms versmolten tot één vlek; deze soort is echter te herkennen aan de goudkleurige glans over een groot gedeelte van de voorvleugel. Zie ook de gamma-uil (Autographa gamma).

Jonge rupsen van de getekende gamma-uil lijken op rupsen van de gamma-uil (Autographa gamma).

April-oktober in drie generaties. De vlinders zijn zowel overdag als ´s nachts actief; ze komen op licht en in mindere mate op smeer.

Rups: juni-juli en oktober-april. De soort overwintert als rups in de strooisellaag.

Diverse kruidachtige planten, waaronder brandnetel, dovenetel, kamille en absintalsem.

Deze soort kan op allerlei plaatsen worden aangetroffen.

Vrij algemeen. Komt verspreid over het hele land voor in wisselende aantallen per jaar; uit het noorden komen minder waarnemingen dan uit de zuidelijke helft van het land. RL: gevoelig.

Vrij algemeen in het hele land.

In Europa tot begin 20e eeuw alleen in de zuidelijke en centrale landen. Speyer & Speyer (1862) gaven als noordgrens de lijn Auvergne - Frankfurt/Main - Breslau - Moskou (dit gaf eerder het bereik van zwervers aan dan een areaalgrens). Na de eerste wereldoorlog begon een areaaluitbreiding naar Midden- en Noord-Europa: 1918 Polen en Litouwen, 1919 Oost-Pruisen, 1933 Letland, 1934 Nederland, Denemarken en Pommeren, 1936 Estland, België en Finland, 1937 Zweden, 1945 Noorwegen, 1951 Groot-Britannië (hier bleef het bij zeldzame, enige 10-tallen, trekkers). Waar momenteel de noordelijke areaalgrens ligt is onduidelijk. Omdat deze soort een zomergeneratie vormt worden in Noord-Europa ook rupsen gevonden ook al kan confusa die winter niet overleven. Naar het oosten van Voor-Azië dwars door Midden-Azië tot Kamtsjatka, Korea, China en Japan.

Het zilverwitte deel van de vleugel is door de witte lijn richting het kopkuifje hier meer een tekening dan een vlek die op de Griekse letter gamma lijkt.

Meer over Nederlandse namen

Macdunnoughia: macdunnoughia is een eerbetoon aan J.H. McDunnough (1877 - 1962), een Canadese entomoloog die deze subfamilie herzag.
confusa: confusus is verward; mogelijk verwarring met de niet Nederlandse soort Syngrapha circumflexa.