beukentandvlinder Drymonia obliterata

Voorvleugellengte: ♂ 16-18 mm, ♀ 17-19 mm. De grondkleur van de voorvleugel is grijsachtig bruin. De centrale dwarslijnen vallen voornamelijk op door hundubbele of enkelvoudige zwartachtige afzetting. De binnenste dwarslijn heeft, vooral nabij de binnenrand, een opvallend zigzaggend verloop; de buitenste is geschulpt. Kenmerkend is de naar de vleugelpunt uitlopende donkere driehoekige vlek aan de buitenzijde van de buitenste dwarslijn. De voor deze familie kenmerkende tand aan de binnenkant van de voorvleugel is klein en valt nauwelijks op. Het borststuk is donker en de antennen van het mannetje zijn sterker gekamd dan die van het vrouwtje.

Bij de zuidelijke tandvlinder (D. velitaris) omgrenst een regelmatig verlopende, dubbele dwarslijn een opvallend zandgeel wortelveld.

Mei-begin september in één of twee generaties. De vlinders komen goed op licht.

Rups: juli-september. De verpopping vindt plaats in een met fijn wit spinsel beklede holte in de grond. De soort overwintert als pop, soms tweemaal.

Vooral beuk maar ook eik en berk.

Bossen.

Zeer zeldzaam. Van deze soort zijn slechts enkele waarnemingen bekend uit Zuid-Limburg; werd voor het laatst waargenomen in 2015 in Vaals.

Zeer zeldzaam in Vlaanderen. Beperkt tot de boscomplexen rond Brussel en Leuven en daar lokaal talrijk. In Wallonië wijdverbreid en vrij algemeen ten zuiden van Samber en Maas.

Het areaal van deze soort strekt zich uit van België, Frankrijk en Noord-Spanje door Midden-Europa en Denemarken over de Balkan uit tot aan de Zwarte Zee en de Kaukasus.