gele eenstaart Watsonalla binaria

Voorvleugellengte: 13-18 mm. De grondkleur van dit eenstaartje dat, evenals de meeste soorten van deze onderfamilie, rust met vlak uitgespreide vleugels is geelbruin. De centrale dwarslijnen tekenen zich als lichtere lijnen hier tegen af. Het mannetje is vaak donkerder en bruiner dan het vrouwtje, dat op haar beurt over het algemeen groter is en geeloranje achtervleugels heeft. Verse vlinders hebben een lila tint. Opvallend op de voorvleugel is de donkere middenvlek met daarnaast een iets kleinere vlek; op de achtervleugel bevinden zich twee kleine stipjes. Er is weinig variatie; de vlinders van de eerste generatie zijn echter groter en warmer gekleurd.

Tot 24 mm; vrij slank, naar de spitse staart versmald; lichaam bleekbruin met een fijn netwerk van donkerbruine en zwartachtige streepjes; segmenten vijf tot tien met een geelachtige, zadelvormige vlek op de rugzijde; segment drie met een grote, gevorkte wrat op de rug; kop lichtbruin met donkerder stipjes, ingesneden.

De beukeneenstaart (W. cultraria) heeft een iets donkerder middenband en de centrale dwarslijnen zijn licht afgezet. Op de voorvleugel ontbreekt doorgaans de extra vlek en de achtervleugel heeft geen stipjes.

Bekijk de gedetailleerde verschillen met illustraties tussen de twee Watsonalla-soorten.

Beukeneenstaart (Watsonalla cultraria).
N.B.: vergelijk behalve de uiterlijke kenmerken ook de tijd van het jaar waarin de rupsen voorkomen, het habitat en de waardplant(en).

Eind april-begin september in twee generaties; in gunstige jaren een derde generatie van september-half oktober. De vlinders vliegen in de schemering en komen op licht. De mannetjes vliegen overdag soms hoog rond de eikenkruinen en zowel de mannetjes als de vrouwtjes kunnen vanaf de lagere takken worden opgejaagd.

Rups: eind mei-begin oktober. De soort overwintert als pop in een stevige bruine cocon, gesponnen in een strak dichtgevouwen eikenblad.

Eik en andere loofbomen.

Vooral eikenbossen; ook struwelen, parken en tuinen.

Zeer algemeen. Komt verspreid over het land voor. RL: niet bedreigd.

Vrij algemeen in het hele land. Lokaal soms talrijk.

Noord-Spanje, West-Europa (inclusief Engeland), Midden- en Zuid-Europa, Litouwen, Letland, Zuid-Rusland, Klein-Azië. Naar het noorden tot in Denemarken en Zuid-Zweden, zuidelijk van de 57e breedtegraad. Schmidt (1991) geeft ook Noord-Afrika aan. Het is echter nog niet zeker of het hier om W. binaria gaat of om de sterk gelijkende D. uncinula (Borkhausen,1790). Van deze laatste is nog geen areaalomvang bekend.

De rupsen van de Drepaninae hebben een puntvormig uiteinde: het eenstaartje.
De gele eenstaart is zeker niet geel maar het is wel een al oude naam. 

Meer over Nederlandse namen

binaria: bini is twee, een paar en -aria is een woorduitgang. Bedoeld worden de twee opvallende zwarte stippen op de voorvleugel.