donkere aarduil Spaelotis ravida

Voorvleugellengte: 18-22 mm. De lange smalle en stompe voorvleugel is meestal grijsachtig bruin. Langs de voorrand bevindt zich een, soms aanzienlijk brede, roodachtig getinte strook. Opvallend is de lange zwarte streep in het wortelveld; bij sommige roodachtige, zwak getekende exemplaren ontbreekt deze echter. De achtervleugel is vuilwit, langs de achterrand iets donkerder.

Tot 42 mm; lichaam mat geelachtig of groenachtig bruin; op de rugzijde soms okerkleurig, met een rij V-vormige vlekken en een lichte middenstreep; op de flanken soms een rij donkergezoomde, schuine, geelachtige strepen; kop grijsachtig bruin.

Zie de bruine grasuil (Rhyacia simulans).

Eind mei-half september in één generatie; bij hoge temperaturen of extreme droogte gaan de vlinders gedurende een periode van maximaal enkele weken in zomerslaap (aestivatie). De vlinders komen zowel op licht als op smeer en bezoeken bloemen van onder andere spoorbloem en vlinderstruik.

Rups: september-mei.

Diverse kruidachtige planten, waaronder zuring.

Vooral natte weilanden en randen van moerassen; bij voorkeur op zandgrond.

Zeer zeldzaam. De enige recente waarneming van deze soort dateert uit 2010 in Gelderland.

Verdwenen. Kwam tot 1960 in de oostelijke helft van Vlaanderen en grote delen van Wallonië voor.

Noordwest-Afrika (Marokko), Europa en Azië. In Europa naar het noorden tot Schotland, Zuid-Noorwegen, Midden-Zweden, Zuid- en Oost-Finland. Naar het zuiden tot de Middellandse Zee. Nog niet in Albanië en Griekenland. Dwars door Voor-Azië en Midden-Azië, zuidelijk tot Afghanistan en Noord-India, naar het oosten tot China, Korea, Japan en de Koerilen.

De vlinder is donker en de rups houdt zich veelal dichtbij de grond op.

Meer over Nederlandse namen

Spaelotis: spaelotis heeft geen betekenis of, en dat is waarschijnlijker, het woord is misvormd. Macleods beschouwt het als een afleiding van spelaiotes is een grotbewoner, naar de leefwijze van de rups. Echter, de rups van ravida voldoet hier niet aan.