grote berberisspanner Hydria cervinalis

Voorvleugellengte: 19-22 mm. De voorvleugel heeft een afwisselend patroon van dwarsbanden in verschillende tinten bruin met daartussen enkele licht gekleurde lijnen. De donkergevlekte binnenste en buitenste zone van de middenband liggen tamelijk dicht bij elkaar en vloeien soms gedeeltelijk samen. Door de donkere gegolfde lijnen in de dwarsbanden en de vaak zwart aangezette aders krijgt deze spanner een wat ongelijkmatig uiterlijk. Langs de enigszins gekartelde achterrand van de vleugel loopt een zigzaggende zwarte franjelijn; deze is ook aan de onderkant van zowel de voor- als de achtervleugel duidelijk zichtbaar. Een belangrijk kenmerk aan de onderkant van de voor- en achtervleugel wordt gevormd door de opvallende donkere middenstip; tevens bevindt zich op de onderkant van de voorvleugel een dubbele vlek bij de voorrand.

Zie de grote boomspanner (Triphosa dubitata).

Sporkehoutspanner (Philereme vetulata).
N.B.: vergelijk behalve de uiterlijke kenmerken ook de tijd van het jaar waarin de rupsen voorkomen, het habitat en de waardplant(en).

Eind maart-half augustus in één generatie. De vlinders vliegen in het donker vaak boven de waardplant en komen op licht; de vrouwtjes worden soms ei-afzettend gezien.

Rups: juni-juli. De soort overwintert als pop in de grond.

Wilde en gekweekte zuurbes.

Struwelen, duinen, wegbermen, parken en tuinen.

Zeldzaam. Komt verspreid over het land voor. RL: bedreigd.

Een zeldzame soort die vroeger alleen bekend was uit Namen en Luxemburg, maar die zich door de aanplant van zuurbes in tuinen en parken verspreid heeft over bijna het hele land.

Van Noord-Afrika en Spanje via West- en Midden-Europa naar het oosten tot Rusland; in het zuiden tot Toerkmenistan en Noord-Iran. Noord-Zuid van Zuid-Scandinavië tot de zuidrand van de Alpen.

Berberissoorten, ook de gekweekte, zijn de waardplanten van deze soort.
Deze soort groter is dan Pareulype berberata, de andere berberisspanner.

Meer over Nederlandse namen

cervinalis: cervinus is deel uitmakend van een hert; of vanwege de lichtbruine kleur of omdat het mediane vlak dikwijls splitst als een gewei. De uitgang -alis geeft aan dat Scopoli deze soort bij de Pyraliden had ondergebracht, waarschijnlijk vanwege de vleugelhouding in rust.