moeras-w-uil Lacanobia splendens

Familie: uilen (NOCTUIDAE)
Onderfamilie: Hadeninae / Lacanobia splendens
Groep: Nachtvlinder die nachtactief is
Hoe moeilijk te herkennen: (goed op gelijkende soorten letten)
Zeldzaamheid: Zeldzaam. Komt vooral voor in de laagveengebieden in de westelijke helft van het land, Friesland en Noordwest-Overijssel, en kan op sommige vliegplaatsen vrij talrijk kan zijn. RL: bedreigd.
Rode lijst: bedreigd

Verspreiding

Vliegtijd

Kenmerken vlinder: Voorvleugellengte: 17-20 mm. In tegenstelling tot de andere Lacanobia-soorten valt de W in de fijne geel- tot grijsachtige golflijn vaak niet erg op. De grondkleur van de voorvleugel is warmbruin, meestal met een vrij zware rood- tot rozeachtig bruine bestuiving; doorgaans is een duidelijke dunne middenschaduw aanwezig. De niervlek is meestal witachtig gevuld. De doorgaans zwakke centrale dwarslijnen zijn enigszins getand. Langs de binnenzijde van de golflijn ligt een donkere schaduw die gevolgd wordt door een vrij brede lichte zone.
Gelijkende soorten vlinder: Zie de groente-uil (L. oleracea).; groente-uil
Lacanobia oleracea
NOCTUIDAE: Hadeninae
Gelijkende soorten rups: Variabele w-uil (Lacanobia suasa) en groente-uil (Lacanobia oleracea).
N.B.: vergelijk behalve de uiterlijke kenmerken ook de tijd van het jaar waarin de rupsen voorkomen, het habitat en de waardplant(en).

Vliegtijd en gedrag: Begin mei-eind augustus in één, soms twee generaties. De vlinders komen zowel op licht als op smeer en bezoeken bloemen.
Levenscyclus: Rups: mei-september. De soort overwintert als pop in een cocon in de grond.
Waardplanten: Diverse moerasplanten, waaronder vooral moerasvaren en bitterzoet. Ook heelblaadje, zuring en wederik.
Habitat: Moerassen en laagveengebieden.; laagveen

moerassen

Zeldzaamheid: Zeldzaam. Komt vooral voor in de laagveengebieden in de westelijke helft van het land, Friesland en Noordwest-Overijssel, en kan op sommige vliegplaatsen vrij talrijk kan zijn. RL: bedreigd.
België: Zeer zeldzaam. Naast een vindplaats in de Antwerpse Kempen en de Gaume is er een losse waarneming uit het Pajottenland.
Mondiaal: Van het noorden van het Iberisch schiereiland via Midden-Europa en de gematigde zone tot Oost-Azië. Naar het noorden tot de kusten van de Noordzee en van de Oostzee en tot de Baltische staten. Naar het zuiden tot het noorden van het Middellandse Zeegebied, het Pontisch gebergte en Klein-Azië tot de Kaukasus en verder tot Midden-Azië.
Trend op lange en korte termijn: Onderstaande grafieken tonen de verandering in de talrijkheid van de soort in de loop van de tijd. De eerste grafiek geeft het verloop over de hele periode waarvan we waarnemingen hebben. Omdat de oude gegevens vaak niet erg nauwkeurig zijn (geen aantallen) en incompleet (nadruk op zeldzame soorten) wordt hier de presentie afgebeeld. De tweede grafiek laat het verloop zien van de prestatie van de soort in de laatste dertig jaar. Wat presentie en prestatie precies zijn, en hoe ze worden berekend kunt u lezen op de pagina De berekeningen.
Verspreiding in Nederland in vier perioden: Onderstaande kaartjes tonen de verspreiding binnen Nederland in vier perioden. Hoe groter en donkerder een stip, des te groter was de presentie van een soort in het desbetreffende uurhok (5x5 kilometerhok). Presentie geeft aan in welke mate een soort is over- of ondervertegenwoordigd ten opzichte van de (macronachtvlinder-)fauna als geheel. De berekeningen zijn gebaseerd op gegevens in de Nationale Databank Flora en Fauna.; voor 1950

1950 - 1979

1980 - 1999

2000 - feb 2016

Duitse naam

Feuchtwiesen-Kräutereule

Synoniemen

Hadena splendens, Diataraxia splendens, Mamestra splendens

Toelichting Nederlandse naam

De w-uilen zijn Lacanobia-soorten en hebben tegen de achterrand van de voorvleugel een duidelijke w.
Deze w-uil echter heeft geen w maar is wel een Lacanobia. Deze soort heeft moerassen en andere vochtige gebieden als habitat.

Meer over Nederlandse namen

Toelichting wetenschappelijke naam

Lacanobia: een foute schrijfwijze van lachanobia; lakhana is groenten en bioo is leven. Het oorspronkelijke genus was uitgebreider en omvatte ook een aantal groente-eters, zoals M. brassicae.

Auteursnaam en jaartal