Zeer zeldzaam. De soort wordt sinds 1990 slechts af en toe verspreid over het midden en zuiden van het land waargenomen.
Voorvleugellengte: 12-16 mm. Een karakteristieke uil met op de voorvleugel een opvallende witachtige of strokleurige schoudervlek die contrasteert met de aangrenzende lange zwarte strook die vanuit de vleugelwortel naar het midden van de vleugel loopt. De vleugel heeft een grijze grondkleur met bruinachtige vlekken; aan de buitenzijde van de niervlek ligt een opvallende lichtbruine vlek. Er is weinig variatie.
Zie de zwartstreepuil (Hyppa rectilinea).
zwartstreepuil
Hyppa rectilinea
NOCTUIDAE: Hadeninae
April-oktober in twee of drie generaties. De vlinders komen op licht.
Rups: mei-juni en augustus-oktober. Er zijn geen rupsenvondsten bekend uit Nederland. De soort overwintert als pop in de grond.
Sint-janskruid.
Gebieden met ruige, verstoorde, open grond.
Zeer zeldzaam. De soort wordt sinds 1990 slechts af en toe verspreid over het midden en zuiden van het land waargenomen.
Zeer zeldzaam. Na de eerste Belgische vangst in 1987, zijn er nu (tijdelijke) populaties in stadscentra in Antwerpen en Limburg en enkele sporadische meldingen daarbuiten (onder andere in Vlaams-Brabant).
Nagenoeg heel Zuid-Europa, Klein- en Voor-Azië tot Israël, Irak, de Perzische Golf en de Kaukasus. In Europa verliep vroeger de noordgrens van de Loiremonding via de noordrand van het Duitse Middelgebergte tot Midden-Polen. Een tot voor kort geografisch deelareaal omvatte Noord-Denemarken, Zuid-Zweden, Zuid-Noorwegen en Zuidwest-Finland. Deze populaties vormden ssp. svendseni (Fibiger, 1990). In Midden-Europa was de soort zeldzaam en alleen aanwezig in natuurgebieden. Sinds 1980 breidt hyperici zich uit, maar de reden daarvan is niet bekend: in 1982 Zuid-Hessen (na 100 jaar afwezigheid), 1983 Noord-Frankrijk (Dept. Eure), 1984 Göttingen, 1985 Münster, 1987 België, 1988 Roergebied, 1990 Nederland, 1991 Emden, 1992 Kiel en Dept. Seine-Maritime, 1994 Berlijn (Dardenne 1994, Kristal 1983, Rennswald 1994 en 1995, Roos & Arnscheid 1992, Schroth 1989, Turck 1988, Vermandel 1992 en 1993, Wüst 1992). In de meeste gevallen bleef het niet bij een enkele waarneming.
De enige waardplant van deze uil is sint-janskruid.
Actualiteiten
Ontdek meerBlijf op de hoogte
Ontvang vlindernieuwsWord donateur
Steun De Vlinderstichting
gevlamde uil
Actinotia polyodon
rookkleurige worteluil
Euxoa nigricans
boksbaardvlinder
Amphipyra tragopoginis
roodbont heide-uiltje
Anarta myrtilli
volgeling
Noctua comes
bruine heide-uil
Polia bombycina