papegaaitje Chloroclysta siterata

Voorvleugellengte: 14-17 mm. Een nogal variabele spanner met een overwegend groenachtige kleur. De middenband en de vleugelwortel zijn meestal iets donkerder dan de rest van de voorvleugel. Kan gewoonlijk van andere groene spanners worden onderscheiden door de roodachtig bruine gemarmerde vegen die vanuit de vleugelwortel in de lengterichting over de voorvleugel lopen; soms zijn deze echter vaag of afwezig. Dicht bij de vleugelpunt bevindt zich een witachtige of licht gekleurde vlek langs de voorrand die in feite deel uitmaakt van de onregelmatige lichte zone aan de buitenzijde van de middenband. De golflijn loopt niet altijd door over de hele breedte van de vleugel. Langs de binnenrand van de voorvleugel loopt bij het mannetje ter hoogte van de middenband een tamelijk brede zwarte strook. Het vrouwtje is gemiddeld iets groter, donkerder en groener van kleur. De achtervleugel is grijs.

Het herfstpapegaaitje (C. miata) heeft een bredere voorvleugel, is over het algemeen lichter en gelijkmatiger van kleur en heeft een doorlopende golflijn; bovendien mist deze soort de roodachtig bruine vegen over de voorvleugel en de zwarte strook langs de binnenrand. Zie ook de groene bergspanner (Colostygia olivata).

Gehoekte schimmelspanner (Dysstroma citrata), schimmelspanner (Dysstroma truncata), oranje bruinbandspanner (Cidaria fulvata) en kleine wortelhoutspanner (Electrophaes corylata).
N.B.: vergelijk behalve de uiterlijke kenmerken ook de tijd van het jaar waarin de rupsen voorkomen, het habitat en de waardplant(en).

Augustus-begin november en na overwintering opnieuw van april-mei in één generatie. De vlinders komen zowel op licht als op smeer en bezoeken bloemen en wilgenkatjes.

Rups: mei-augustus. De rups verpopt zich in de strooisellaag. In het najaar vindt de paring plaats waarna de mannetjes sterven. De volwassen vrouwtjes overwinteren en zetten pas in het voorjaar de eitjes af.

Diverse loofbomen, met een voorkeur voor eik.

Loofbossen, struwelen en tuinen in bosachtige omgeving.

Vrij algemeen. Komt verspreid over het land lokaal voor; op sommige vliegplaatsen vrij algemeen. RL: niet bedreigd.

Vrij algemeen in het hele land, maar doorgaans waargenomen in lage aantallen. Sterk toegenomen.

Heel Europa, van Midden-Scandinavië tot het Middellandse Zeegebied en van het Iberisch Schiereiland tot Klein-Azië en de Kaukasus. Ook in Marokko (Rungs 1981).

In zijn boek 'Onze vlinders' vermeldt Ter Haar reeds deze opmerkelijke Nederlandse naam (begin vorige eeuw). De achtergrond van deze naam blijft onduidelijk.

Meer over Nederlandse namen

Chloroclysta: khloros is groenachtig geel en kluzo is wegwassen. Dit slaat op het vluchtige karater van de groenige kleuren van dit genus.
siterata: siteros is behorende bij het graan. De kleur van graan verandert van groen naar geel als het rijper wordt. De kleur van de vleugels van deze soort doen dat ook als de vlinder dood is.