scherphoekbandspanner Euphyia unangulata

Voorvleugellengte: 13-15 mm. De buitenrand van de middenband vormt in het midden een scherpe punt. Deze punt steekt scherp af tegen de aangrenzende witte zone met daarin soms enkele flauwe grijze lijntjes. Meestal is de middenband tamelijk gelijkmatig donker gekleurd. De achtervleugel is grotendeels witachtig met een bruinachtig grijze achterrand.

De gewone bandspanner (Epirrhoe alternata) en de bosbandspanner (Epirrhoe rivata) hebben een grilliger gevormde middenband met aan de buitenzijde een stompe punt en zijn vaak wat grijzer getint; bovendien is de achtervleugel sterker getekend. Bij beide soorten zijn er ook witte schubjes boven de donkere middenband, die bij de scherphoekbandspanner ontbreken. De witbandspanner (Spargania luctuata) en de dubbelhoekbandspanner (E. biangulata) hebben allebei een dubbel getand uitsteeksel aan de buitenzijde van de donkere middenband. Zie ook de springzaadbandspanner (Xanthorhoe biriviata).

Springzaadbandspanner (Xanthorhoe biriviata), koolbandspanner (Xanthorhoe designata), bruine vierbandspanner (Xanthorhoe spadicearia), vierbandspanner (Xanthorhoe ferrugata), grote vierbandspanner (Xanthorhoe quadrifasiata), geoogde bandspanner (Xanthorhoe montanata), zwartbandspanner (Xanthorhoe fluctuata) en egale bosrankspanner (Horisme tersata).
N.B.: vergelijk behalve de uiterlijke kenmerken ook de tijd van het jaar waarin de rupsen voorkomen, het habitat en de waardplant(en).

Eind april-half augustus in twee generaties. De vlinders kunnen overdag uit struiken en andere vegetatie worden opgejaagd. Ze vliegen vanaf de schemering en komen op licht.

Rups: juni-september. De soort overwintert als pop in de grond.

Vooral vogelmuur, maar ook andere soorten muur.

Vooral heiden en gemengde bossen.

Vrij algemeen. Een soort die vooral wordt waargenomen in Noord-Brabant en daar op sommige plaatsen vrij algemeen kan zijn. In de afgelopen jaren heeft deze soort zich sterk uitgebreid in de noordoostelijke provincies. RL: niet bedreigd.

Vrij zeldzaam in het hele land, vooral in het oosten. Komt wijdverbreid voor in lage aantallen, maar zeldzaam in Oost-Vlaanderen en afwezig in West-Vlaanderen.

In het westen grotendeels als E. biangulata. Naar het oosten tot Kamtsjatka en Japan; daar werden meerdere ondersoorten beschreven (gracilaria Bang-Haas 1906; tonnaichana Matsumura 1925; renei Bryk 1948). Ook in Noord-Amerika. In Scandinavië veel verder naar het noorden, in het zuiden ook in Griekenland, maar niet in Turkije.

De bandspanners hebben een bandtekening dwars over de vleugels.
De buitenrand van de middenband toont in het midden een scherpe punt. Zie ook: 'toelichting wetenschappelijke naam'.

Meer over Nederlandse namen

Euphyia: euphuia is er goed uitzien, lovend, prijzend.
unangulata: unangulatus is enkelvoudig gehoekt, wijzend op de enkele tand die vanuit de middenband richting achterrand wijst.